Matagal ko na gustong maging manunulat. Bata pa lang ako alam ko nang magiging writer ako balang araw. Nung elementary, akala ko ang ladas na tatahakin ng aking buhay ay ang landas ng isang manunulat. Subalit nakakatawa ang buhay, may iba-iba itong plano para sa atin.
~*~
Mahirap pala talaga magsulat sa Tagalog gamit ang MS Word. An daming pula at an daming auto-correct na words. At kahit nakakahiya mang aminin na mas sanay ako magsulat sa Ingles, (at mas bihasa), still, pilit ko pa rin sinusulat ito sa Tagalog at iniiwasan mauwi sa Taglish.
~*~
Pagkatapos ng elementary, na-train ako na maging isang scientist. Di ko kinakaila na magaling ako noon sa Math, Science at English. Kaya nabigyan ako ng opportunidad na mag-aral sa Philippine Science High School at pinagpala naman na makapasok sa eskwelahan na to. At dahil magandang pakinggan ang ideya na ikaw ay isang iskolar na sumisweldo (may stipend kasi), tinaggap ko ang opportunidad na yon. Hindi ko alam na pinipili ko na pala ang isang landas ng buhay ko. Pinipili ko na pala maging isang scientist. No return trip na pala to dahil kasama pala sa kontrata namin ay ang pagpili ng isang science-related course sa college. Kaya nauwi sa BS Biology ang kurso ko.
Kung sa bagay may mga Pisay students nga naman na naging writers. Isa na dito ang sikat na si Jessica Zafra. Pero wala pa rin akong naging kahit anong training sa pagsusulat. Ang tanging meron ako ay ang desire na magsulat.
~*~
Nakakahiya na to. An dami sa mga sinulat ko sa taas ang may mga katagang Ingles na di ko man lang ma-translate sa Tagalog. Subalit pakiramdam ko pa rin na dapat Tagalog talaga ang entry na to. Bakit? Malalaman mo sa mga susunod pa na paragraphs.
~*~
Matapos ang college, iisipin mo na either magiging doctor ako, teacher or researcher. Yun naman ang kinahahantungan ng mga BS Bio eh. Pero sa panahon ngayon may isa pang pwedeng trabaho after Bio. Call center agent. Oo. Nasa call center ako, taga-troubleshoot ng mga computer ng mga non-techie na customers. An layo sa pinag-aralan ko. Pero mas malayo pa rin sa gusto ko talagang maging – ang isang manunulat.
Minsan nagtyatyaga nalang ako sa mga blogs ko. DIto na lang inilalabas ang mga ideya na gusto ko ma-publish o mabahagi sa mundo. Pero sa loob-loob ko gusto ko parin maging manunulat sa isang dyaryo o magasin o di kaya makagawa ng isang libro.
Nabasa ko pa lang ang chapter 2 ng Stainless Longanisa ni Bob Ong. Kaya pala, sabi mo. Oo, kaya ganito ang tono ko ngayon. Kahit na normally Ingles ako mag-isip at magsulat, na-impluwensyahan ako ng Tagalog na pagsusulat ni Mr. Ong. (Parang weird – Mr. Ong.)
Sa mga sinulat ni Bob Ong sa librong ito, masasabi ko na sobrang naka-relate ako. Sa pagkwento nya pa lang tungkol sa pangongolekta ng mga libro na hindi naman nababasa, sa pagbili ng mga libro ng hindi sikat na “authors” at sa mga hangarin nya na magsulat ng libro.
Hindi ko pa tapos ang libro nya. Matatapos ko ata ito ngayon tutal day-off ko naman. Pero sa mga unang chapters pa lang, nagising nya muli ang hangarin ko na magsulat. Ang hangarin ko na maging isang writer.
Ngayon wala na ako sa iskwelahan. Nasa tunay na mundo na ako na hindi na nalilimita ng apat na sulok ng classroom. Kung tutuusin pwede ko na magawa ang kahit na anong gusto ko. Ma-pursue ang kahit na anong pangarap na ninais ko. Hindi naman siguro bawal na hangarin ko maging writer at tuparin ko ito kahit na BS Bio ang tinapos ko. Sabi nga sa UP, “Do not let your education interfere with your learning”.
Sa madaling salita, kahit BS Bio ka man, kung gusto mo maging writer, kaya mo. Hindi dahil iba ang kurso na tinapos mo sa pangarap na gusto mong maabot eh hindi mo na maaabot ang iyong pangarap.
Pano ko ba tatapusin to? Hmm.. Siguro mainam na sabihin ang ABANGAN.
ABANGAN ANG SUSUNOD NA KABANATA.
